Talasoterapia – terapeutyczne właściwości mórz

Morze jest czymś niemalże bezkresnym. Jego fale w zależności od pory dnia i pogody zdumiewająco zmieniają swoje barwy. Pienią się rozbijane o brzeg i falochrony. Morze jest siedliskiem wielu ciekawych żyjątek i specyficznej roślinności wodnej. Daje człowiekowi nie tylko lekki klimat, relaks, natchnienie artystyczne i ukojenie, ale również dostarcza nam pożywienia w postaci ryb i owoców morza, alg, wodorostów, naturalnie jodowanej soli…

Talasoterapia jest formą leczenia, która wykorzystuje wszystko co jest związane z morzem w celach terapeutycznych. Nazwa pochodzi z greki, gdzie „thalassa” oznacza „morze”, a „therapein” „leczyć”. W talasoterapii zwraca się szczególną uwagę na to, co morze nam oferuje, a wiec nadmorski klimat, słona wodę, piasek, muł i błoto, sól, roślinność wodną, muszle, susz morski, niektóre zwierzęta wodne i inne morskie skarby... 

„Cechy” morza niezbędne w terapii

W terapii ważne są wszelkie przedmioty, które mogą Stanowic czynnik terapeutyczny. Z pewnością jest to sama woda, bogata w najrozmaitsze pierwiastki oraz wodorosty, które również obfitują w minerały (magnez, potas, wapń, jod, żelazo), ale i witaminy (A, z grupy B – zwłaszcza B₁₂, C, D, E). Kąpiele w morskiej wodzie i okłady z roślinności wodnej mogą wspomagać detoksykację organizmu, poprawę stanu skóry, jak również relaksują i stymulują odporność. Ponadto sprzyjają zachowaniu równowagi płynowej organizmu. Sól morska wysusza zmiany skórne, co jest pomocne np. w leczeniu trądziku. Niektórzy zalecają kąpiele w słonej wodzie w przypadku wyprysku uczuleniowego i łuszczycy. Powietrze jest względnie czyste, z minimalną ilością alergenów, wilgotne i bogate w jod.

Talasoterapia zawiera w sobie specyficzna muzykoterapię, której doświadczamy słuchając szumu morza i odgłosów mew. Ponadto stymuluje wiele zmysłów: czucie i dotyk – poprzez spacerowanie na boso, kąpiel w wodzie, ruch wiatru i jego temperatura; smak – słona woda, słuch – szum morza, „szum” w muszlach, śpiew ptaków oraz powonienie – zapach „powietrza”, glonów.

Kiedy talasoterapia znajduje zastosowanie?

Jest to terapia dla każdego. Już nawet sam urlop spędzony nad morzem jest tego świetnym przykładem. Stanami chorobowymi, w których warto skorzystać z dobrodziejstw mórz, są:

• niedoczynność tarczycy,
• osteoporoza – woda nie może być za ciepła, a tym bardziej gorąca,
• reumatoidalne zapalenie stawów,
• słaba odporność i podatność na infekcje układu oddechowego,
• alergie i łuszczyca,
• bóle kręgosłupa,
• zaburzenia przemiany materii, cukrzyca,
• choroby serca,
• wysypki na tle psychicznym np. neurodermia,
• obniżenie nastroju, bezsenność,
• osłabienie związane z chronicznymi chorobami,
• przewlekły stres.

Przeciwwskazania do talasoterapii obejmują takie schorzenia jak nadczynność tarczycy, ostre stany psychiczne, bóle związane z zapaleniem korzeni nerwowych, uczulenie na światło, padaczkę fotogenną oraz choroby nerek.

Jak wygląda leczenie dobrami morskimi?

Talasoterapia to domena kurortów nadmorskich. W innych regionach nie jest ona skuteczna. Terapia powinna być dostosowana do pacjenta, o której przebiegu decyduje lekarz specjalista balneologii i medycyny fizykalnej, fizjoterapeuta oraz terapeuta prowadzący spacery po morskiej okolicy. Dodatkowo w terapii może brać udział terapeuta zajęciowy. Terapia powinna trwać około miesiąca, a więc 3-4 tygodnie, tak by przyniosła zamierzone efekty.

W celach leczniczych wykorzystuje się morską wodę – w stanie naturalnym, basenie, w formie natrysków i „biczów” wodnych. Z wodorostów wykonuje się okłady, czasem nacierania.

Kąpiel w wodzie morskiej

Pierwsza kąpiel terapeutyczna w wodzie morskiej nie powinna trwać dłużej niż 3 minuty. W kolejnych dniach, czas kąpieli zwiększamy o minutę, maksymalnie dochodząc do 12 minutowej (12 dni). Temperatura wody powinna być bodźcem i wynosić około 16-17°C. Po kąpieli nie zaleca się wycierać skóry, a wyschnąć podczas spaceru.

Kąpiel „powietrzna”

Dzięki „aerozolowi” wody morskiej, czyli rozproszonym w powietrzu kropelkom wody, uzyskujemy efekty terapeutyczne. Pierwsze spotkanie z morskim powietrzem powinno trwać około godzinę. Przy każdej następnej sesji terapeutycznej, czas zwiększamy o 10 minut. Po niespełna dwóch tygodniach – w trzynastym dniu – spacer powinien trwać około trzech godzin.

Z talasoterapia trzeba jednak uważać i prowadzić ja umiejętnie, ponieważ w wyniku działania tych wszystkich silnych bodźców, jak np. temperatura wody, jej skład, wilgotność i skład powietrza, może dojść do wystąpienia odczyny uzdrowiskowego. Jego główne objawy to znaczne obniżenie nastroju, rozdrażnienie, zmęczenie, a także zaostrzenie stanu chorobowego, który miał zostać złagodzony. Wystąpienie odczynu jest równoznaczne z zawieszeniem terapii na pewien czas.