Wyspiak trzustki wydzielający insulinę - insulinoma
Nowotwory
to groźne choroby, a ostatnie lata pokazują nam jak często ludzie na nie
zapadają. Nowotwór zwykle kojarzy nam się z dramatem, wyniszczeniem – zarówno fizycznym,
jak i psychicznym. W grupie nowotworów na szczególną uwagę powinny zasługiwać
te, których rozpoznanie jest trudne, ze względu na rzadkość występowania, czy
wreszcie niejasny obraz kliniczny tj. objawy.
Uwaga: przeczytaj o budowie i funkcjach trzustki >> tutaj by dokładnie zrozumieć chorobę!
Wyspiaki
nie są częstymi nowotworami trzustki i zwykle większość z nich pojawia się w
wieku dorosłym. Należą do grupy aktywnych guzów neuroendokrynnych. Rosną jako
twarde, dobrze odgraniczone pojedyncze guzy o barwie różowawej lub szarobiałej.
Mają najczęściej średnicę od jednego centymetra do półtorej. Jeśli są złośliwe,
ich przerzuty obserwuje się w węzłach chłonnych w okolicy trzustki oraz
wątroby.
Jeśli
chodzi o wyspiaka trzustki wydzielającego insulinę, jest on najczęściej
występującym wyspiakiem, wywodzącym się z komórek beta trzustki. Stanowi prawie
90% wszystkich guzów trzustki. Często w jego przebiegu obserwuje się szereg
objawów i dolegliwości, które wiodą do błędnego rozpoznania chorób nerwowych np.
padaczki. Może trwać to nawet wiele lat… Na szczęście w 90% przypadków wyspiak
ten jest łagodny.
Inne nazwy choroby: insulinoma,
guz insulinowy
Roczna zapadalność: 4
przypadki na 1000 000 osób. Wyspiak wydzielający insulinę dwa razy częściej
występuje u kobiet. Dwukrotnie częściej dotyczy chorych z zespołem mnogiej
gruczolakowatosci wewnątrzwydzielniczej typu 1.
Budowa histologiczna:
Za Mp.pl: Guzy zbudowane są z komórek jednakowej wielkości, z centralnie położonym
jadrem i lekko ziarnistą, jasną lub kwasochłonną cytoplazmą. Komórki tworzą
beleczki, wstęgi, lite pola, czasem wykazują różnicowanie gruczołowe lub
acinarne. W obrębie tego samego guza mogą występować układy mieszane.
Podścielisko jest silnie unaczynione, może zawierać masy szkliste lub amyloid,
szczególnie w nowotworach produkujących insulinę. Wielkość guza nie wykazuje
związku z czynnością hormonalną, a obraz histologiczny nie ma związku ze stanem
czynnościowym, ani z typem wydzielanego hormonu. Dokładna klasyfikacja
wyspiaków wymaga badań immunohistochemicznych przy użyciu monoklonalnych
przeciwciał przeciwko określonym hormonom wysypkowym.
Obraz kliniczny
Insulinomę
charakteryzuje autonomiczne wydzielanie insuliny lub pro insuliny (czyli na
skutek pobudzenia przez pewną „część” układu nerwowego). Bardzo rzadko guz ten
lokalizuje się poza trzustką. 1/3 tych guzów może występować w głowie trzustki,
tyle samo w jej trzonie i ogonie.
Najważniejszym
objawem wyspiaka trzustki wydzielającego insulinę jest hipoglikemia, czyli
obniżenie poziomu glukozy we krwi, a także triada Wipple’a. Triada Wipple’a to
hipoglikemiczne napady głodu, z glikemią poniżej 50mg% (hipoglikemia), które
ustępują po podaniu glukozy (zjedzeniu posiłku bogatego w cukry proste).
Do
objawów hipoglikemii zaliczamy:
-
silne uczucie głodu, pobudzenie,
-
osłabienie, senność, nudności i wymioty,
-
niepokój, przyspieszenie akcji serca, zlewne poty,
-
rozszerzenie źrenic,
- wzrost
napięcia mięśni,
- drżenia mięśni, drgawki,
- rozdrażnienie, agresja, senność,
- zaburzenia koncentracji,
-
podwójne widzenie,
- zaburzenia
oddychania,
- zaburzenia koordynacji ruchowej,
- osłabienie możliwości intelektualnych np. myślenie, uczenie, pamięć,
uwaga,
- możliwa utrata przytomności i śpiączka.
W
przebiegu insulinomy mówimy o neuroglikopenii, czyli objawach neurologicznych wynikających
z niskiego poziomu glukozy we krwi. Objawy są podobne do wymienionych powyżej –
dla skojarzenia zaznaczyłam na niebiesko. Neurgolikopenia może zatem sugerować
inne schorzenia, jak padaczka, czy stan po upojeniu alkoholowym lub zaburzenia
zachowania. Warto też wiedzieć, ze osoby z insulinomą zwykle są tęższe lub
otyłe, ponieważ częste obniżenie poziomu glukozy we krwi aktywuje ośrodek
głodu, co zmusza do podjadania.
Badania diagnostyczne
- próba
głodowa,
- podstawowe:
morfologia i biochemia,
-
oznaczenie poziomu glukozy we krwi (glikemia ponizej 40mg%), insuliny i proinsuliny,
-
oznaczenie poziomu chromograniny B,
-
USG lub TK jamy brzusznej i inne badania obrazowe z kontrastem,
-
inne: śródoperacyjne badanie trzustki.
W
diagnostyce różnicowej należy uwzględnić wszelkie stany prowadzące do
hipoglikemii, a także choroby neurologiczne i zaburzenia psychiczne.
Możliwości terapeutyczne
Chemioterapia
w przypadku wyspiaka trzustki wydzielającego insulinę jest nieskuteczna.
Leczenie jest operacyjne (przed nim podaje się: diazoksyd – powodując zmniejszanie
wydzielania insuliny lub streptootocynę – oddziaływanie na DNA komórek beta
trzustki), a gdy takie nie jest możliwe – wówczas proponuje się choremu metody
paliatywne.
Więcej informacji:
Zdjęcie pochodzi z: http://www.wyspy.za.pl/tapeta_wyspa.jpg
Komentarze
Prześlij komentarz